Unlimited Thinking: អដ្ឋង្គិកមគ្គ

Saturday, January 19, 2013

អដ្ឋង្គិកមគ្គ

(ផ្លូវប្រកបដោយអង្គទាំងប្រាំបី)

១ សម្មាទិដ្ឋិ

សេចក្ដីយល់ឃើញត្រូវ គឺឃើញថា ធ្វើបុណ្យបានបុណ្យ ធ្វើបាបបានបាប។ ទស្សនៈត្រូវពិត ភាពសន្សំមានទស្សនៈខុសត្រឹមតែជាសេចក្ដីគិតឃើញទៅលើផ្លូវខុសនីមួយៗ ។ បុគ្គលគប្បីដឹងដល់សេចក្ដីផ្សេងៗនៅក្នុងចន្លោះនៃសេចក្ដីស្ថិតស្ថេរ និងសេចក្ដីមិនស្ថិតស្ថេរ។ ត្រូវឃើញភាពពិតដែលមាននៅក្នុងភាពមិនពិតមុននឹងធ្វើនូវសេក្ដីសម្រេចចិត្ត ឬមុននឹងដាក់ចិត្តជឿទៅក្នុងរបស់ណា ត្រូវធ្វើការបកស្រាយជាមួយនឹងការស្រាវជា្រវរកហេតុផលក្នុងរបស់នោះឲ្យគ្រប់គ្រាន់សិន។

២ សម្មាសង្កប្បៈ

តម្រិះត្រូវគឺ តម្រិះមិនព្យាបាទអ្នកដទៃ មិនបៀតបៀនអ្នកដទៃ មិនដក់ត្រាំក្នុងកាម។ សេក្ដីត្រិះរិះត្រូវ សេចក្ដីតាំងចិត្តយ៉ាងប្ដូរផ្ដាច់ក្នុងការទ្រទ្រង់នូវជីវិតជាមួយនឹងការពង្រីកពង្រឹងនូវជិវភាពដោយអាស្រ័យសេក្ដីចេះដឹងជាមូលដ្ឋាននៅក្នុងការគ្រប់គ្រងខ្លួនឲ្យបានសុខជាបុគ្គលមើ់លឃើញបានវែងឆ្ងាយដឹងថាមានផ្លូវបែបណាខ្លះអាចនឹងដឹកនាំខ្លួនទៅកាន់សេចក្ដីសុខចម្រើនបាន។

៣ សម្មាវាចា

ពុំនោលត្រូវ គឺមិនពោលពាក្យកុហក ពាក្យជេរប្រទេច ពាក្យញុះញង់បំបែកបំបាក់ ពាក្យរោយរាយគ្មានសារប្រយោជន៍ ។ ការនិយាយត្រូវនេះជាកាំជណ្ដើ មួយទៀតឈាន ឡើងទៅកាន់ការប្រតិបត្តិដើម្បីគ្រប់គ្រងរក្សាខ្លួនឯង។ ការនិយាយដោយប្រាសចាកស្មារតីប្រុងប្រយ័ត្ន ការនិន្ទាឈ្នានីស មើលងាយ ស្ដីបង្អាប់ជេរប្រទេចផ្ដាសានាំឲ្យស្លែងចិត្តអ្នកដទៃ ។ សម្ដីទាំងអស់នេះត្រូលះបង់ ត្រូវតមកុំនិយាយ។ ត្រូវនិយាយតែសម្ដីដែលប្រកបដោយចិត្តមេត្តា ករុណាយ៉ាងបរិសុទ្ធ ស្ថិននៅក្នុងក្របខ័ណ្ឌយុត្តិធម៌គ្រប់ពេលវេលា ។

៤ សម្មាកម្មន្តៈ

ការងារត្រូវ មិនមែនធ្វើទង្វើសម្លាប់ជីវិតមនុស្ស សត្វដទៃ លួចទ្រព្យសម្បត្តិមានម្ចាស់រក្សា ប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាមមានម្ចាស់គេហួងហែងរក្សានោះទេ។ ទង្វើត្រូវបានដល់ទង្វើដែល មិនធ្វើឲ្យជនដទៃមានចិត្តក្ដៅក្រហាយ ព្រួយលំបាក ជាទង្វើមានសេក្ដីសុចរិតជាទង្វើមានសីលធម៌ ។ ទង្វើទាំងឡាយរបស់ខ្លួន ត្រូវទុកដាក់ឲ្យស្ថិតនៅក្នុងក្របខ័ណ្ឌនៃមនុស្សធម៌។ត្រូវតែលះបង់នូវទង្វើទាំងឡាយដែលជាប្រយោជន៍អ្នកដទៃក្នុងបច្ចុប្បន្នកាល ឬអនាគតកាល។ ការសងសឹក ឬការមានកំហឹងត្រូវតមកុំធ្វើ ប្រសិនបើអាចតមបាន បើចាំបាច់ខានមិនបានត្រូវធ្វើនៅក្នុងក្របខ័ណ្ឌនៃច្បាប់លោក ឬច្បាប់ធម៌ត្រូវតែដឹកនាំនូវទង្វើរបស់ខ្លួនដោយសីលធម៌ និង មនុស្សធម៌។

៥ សម្មាអាជីវៈ

ការចិញ្ចឹមជីវិតរស់ត្រូវ គឺមិនធ្វើជំនួញ៥ ប្រការ គឺជំនួញមនុស្ស ជំនួញសាច់ សត្វដែលសម្លាប់ដោយដៃឯង ជំនួញអាវុធសម្រាប់សង្រ្គាម ជំនួញគ្រឿងស្រវឹង និងជំនូញថ្នាំមានពិសពុល ឬរស់នៅក្នុងរបរមានអយុត្តិធម៌។ ការរស់នៅត្រឹមត្រូវគ្រប់ៗតែការងារចិញ្ចឹមជីវិតទាំងអស់នោះ ត្រូវតែលះបង់កុំធ្វើនូវអំពើណា ឬរបរណាដែលខ្លួនរស់ ហើយគេស្លាប់ និងខ្លួនប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសេចក្ដីចម្រើន ឯគេទទួលនូវសេចក្ដីទុក្ខ លំបាកទៅវិញ។ ខ្លួនមានតុល្យភាពក្នុងជីវិតរបស់គេ ដោយប្រកាន់យកនូវសុជីវធម៌ជាគ្រឿងប្រាស្រ័យទាក់ទងក្នុងការរស់នៅ។ ទង្វើជិះជាន់នូវជីវភាពរវាងគ្នានឹងគ្នា នឹងមិនអាចកើតឡើងបាននោះទេ ប្រសិនបើគេបានជាន់ស៊ុបលើកាំទី៣និងកាំទី ៤នៃមគ្គជាតិពិតប្រាកដហើយ។

៦ សម្មាវាយាមៈ

ព្យាយាមត្រូវ គឺខំធ្វើទង្វើល្អដែលមិនទាន់បានធ្វើ ខំរក្សាទុកនូវទង្វើល្អដែលបានធ្វើពីមុនមក ហើយកុំប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ខំលះបង់នូវទង្វើអាក្រក់ដែលបានធ្វើទាំងប៉ុន្មាន ។ សេចក្ដីព្យាយាមត្រូវក្រោយពីមានមេត្តជាគ្រឿងធ្វើឲ្យត្រជាក់ចិត្តហើយ គឺនៅមានបញ្ញាជាគ្រឿងធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីភ្លឺស្វាងក្នុងបញ្ហានៃជីវិត ហើយបុគ្គលអ្នកប្រកបព្យាយាម នឹងបានស្គាស់យ៉ាងច្បាស់នូវការលៃលក បែងចែកកម្លាំងស្មារតីទាំងអស់ របស់ខ្លួនទៅក្នុងមុខងារនៃជីវិត។ ស្គាល់ការខុសត្រូវក្នុងទង្វើជាពិសេសគឺ ស្គាល់ទិសដៅចុងក្រោយបំផុតនៃអំពើទាំងឡាយនោះផងដែរ។ ការប្រព្រឹត្តគ្រប់បែបយ៉ាងរបស់គេមានសភាពរឹងប៉ឹងមាំមួន។ ឧបសគ្គទាំងឡាយ មិនហ៊ានចូលមកជិតការងាររបស់គេឡើយ។ ខ្លួនគេជាមនុស្សមានចិត្តពេញប្រៀបទៅដោយគុណធម៌ល្អនេះ បានក្លាយទៅជាទ្រព្យនៃជីវិតរបស់ពួកគេ គេមិនចាំបាច់ត្រូវពិចារណាមើលឡើងវិញនូវទង្វើទាំងឡាយ របស់ខ្លួនគេនៅក្នុងពេលប្រិបត្តិការថ្មីៗទៀតនោះទេ។ កិច្ចការប្រចាំជីវិតរបស់គេ គឺចេះតែប្រព្រឺត្តទៅបានយ៉ាងងាយស្រួលដូចជាបុគ្គលដែលមានអនាម័យល្អ និងមានសុខភាពគ្រប់គ្រាន់ គឺមិនចាំបាច់ប្រើប្រាស់ឱសថមកជួយគាំទ្ររូបរាងកាយនេះអាត្មាដូចនោះដែរ។

៧សម្មាសតិ

ស្មារតីរឮកត្រូវ គឺរឭកដល់ការងារដែលមិនទាន់បានធ្វើ រឮកដល់ការងារដែលកំពុងធ្វើ រឮកដល់ការងារដែលបានធ្វើរួចមកហើយ រឮកដល់កាយវេទនា ចិត្ត ធម្មៈ ដែលកំពុងប្រព្រឹត្តទៅ។ សេចក្ដីរឮកត្រូវ គឺចិត្តមានជម្រកត្រូវនៅក្នុងភាវៈ ដែលជាសារប្រយោជន៍សម្រាប់ខ្លួន ឬជាសតិនៃជីវិតរបស់គេ។ បុគ្គលដែលរស់នៅក្នុងសភាពចិត្តបែបនេះ គេនឹងទៅជាបុគ្គលដែលមានសេចក្ដីគោរពចំពោះតែសភាវៈពិត។ គេអាចយល់ស្គាល់របស់ផ្សេងៗ បានយ៉ាងច្បាស់លាស់ ព្រោះគេបានរំលាយចោលនៅភាពបោកបន្លំអស់ ហើយគេមានសេចក្ដីពិតនៅក្នុងទីចំពោះមុខ។ ប្រែថា គេជាបុគ្គលដឹងច្បាស់នូវសេចក្ដីពិត ។ ពិសេសជាងនេះទៅទៀត គឺខ្លួនគេហ្នឹងឯងជាសេចក្ដីពិតតែម្ដង។ បុគ្គលមានស្មារតីឈនៅលើសេចក្ដីពិតដូចនេះសកម្មភាពនៃជីវិតរបស់គេរមែងមិនមានសេចក្ដីផ្លាស់។

៨ សម្មាសមាធិៈ

តម្កល់ចិត្តត្រូវ គឺតម្កលនៅក្នុងអារម្មណ៍ល្អ តម្កល់នៅក្នុងមុខការល្អ តម្កល់នៅក្នុងទង្វើដែលកំពុងធ្វើ តម្កល់នៅក្នុងធម្មៈដែលកំពុងតែសិក្សាហ្វឹកហាត់។ សេចក្ដីសង្រួមចិត្តត្រូវនេះ គឺជាចិត្តតាំងនៅយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងសភាពស្ងប់ ជាសន្តិភាពនៃជីវិត ពិតប្រាកដជាសុខ សន្តិភាពដែលមិនលាយឡំទៅដោយទុក្ខ។ កាលណាបុគ្គលម្នាក់បានចូលទៅដល់គុណធម៌ថ្នាក់នេះហើយខ្លួនគេនឹងមិនមានរបស់ណាៗទាំងអស់វៀរលែងតែសេចក្ដីសុខស្ងប់នោះបានឡើយ។ សេក្ដីសង្ស័យ ក្ដីតក់ស្លុត ក្ដីកង្វល់ ក្ដីស្មុគស្មាញ ក្ដីរវើរវាយ។ល។ទាំងអស់នេះអាចឈានទៅដល់ភាពសោះសូន្យទៅបាន។ជំនឿនៅក្នុងកម្មដែលមានហេតុ និងផោជាមូលដ្ឋាន សេចក្ដីសង្ឍឹម និងសេចក្ដីភ្ញាក់ផ្អើលខុសនិងត្រូវរលាយសាបសូន្យបាត់បង់ទៅបន្តិចម្ដងៗ ។ ចិត្តនៃបុគ្គលដែលបានចូលដល់គុណធម៌ ថ្នាក់នេះនឹងបានជួបប្រទះនូវសន្តិសុខយ៉ាងខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតលើសវិស័យ និងបរិយាយឲ្យចូលចិត្តបាន។បុគ្គលណាបានសម្រេចបុគ្គលនោះអស់មានពេលវេលាប្រែប្រួលផ្លាស់ប្តូរទៀតហើយ។

នេះគឺជា អដ្ឋង្គិកមគ្គសម្រាប់មនុស្សបុថុជ្ជនប្រតិបត្តិ ដើម្បីសុខសន្តិភាពសម្រាប់ជីវិតក្នុងនេះ និងដើម្បីជាស្ពានសម្រាប់ជីវិតអិយក្នុងទីបំផុត។

អង្គទាំង ៨នេះ ជាខ្លឹមនៅក្នុងមគ្គអរិយសច្ចៈ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាជីវិតរួចពីសេចក្ដីទុក្ខពីអង្គប្រាណ។ មគ្គអរិយសច្ចៈលោកចាត់ទុកជាកុសលធម៌បរិសុទ្ធឥតទាក់ទង និងលាយឡំអ្វីផ្សេងទៀតឡើយ ។ អ្វីដែលមនុស្សបានជួបប្រទះជាប្រចាំនោះគឺ កិលេសនៃអវិជ្ជា និង តណ្ហា ដែលជាគ្រឿងចាក់ដោតនាំមកនូវសេចក្ដីទុក្ខ ⁽1⁾។

⁽1⁾ ខ្លូត ធីតា, មូលដ្ឋានគ្រឹះ នៃ សីលវិទ្យាសាកលលោក, បោះពុម្ពលើកទី១, (ភ្នំពេញ៖ រោងពុម្ព វិទ្យាស្ថានពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ, ២០០២), ២៩៧ ។

ចូលរួមឧបត្ថមកម្មវិធីនេះដោយចុច

http://earn4refer.com/ref.php?page=act/ref&invcod=159507
http://homezwork.com/-171074.htm
http://yield2me.com/-99563.htm