Drop Down menu

Phin Hen

Phin Hen
រីករាយដែលបានជួបអ្នកម្តទៀត។ អ្នកមិនគ្រាន់តែជាអ្វីដែលអ្នកបានគិតនោះទេ តែអ្នកប្រសើរជាងអ្វីដែលអ្នកបានគិត

Sunday, March 18, 2012

វិធី​តុប​តែង​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា​ឲ្យ​ចម្រើន​ឡើង


វិធីតុបតែងព្រះពុទ្ធសាសនាឲ្យចម្រើនឡើង
នៅ​ក្នុង​នគរ​កម្ពុជា
ដើម្បី​នឹង​បាន​តប​ស្នង​ឆ្លង​សទ្ធា របស់​ព្រះ​រាជ​បណ្ណាល័យ​ ដែល​បាន​ផ្សាយ​ធម៌​នឹង​វិន័យ​ច្រើន​មុខ​​នៅ​នា​នគរ​ខេមរ​នេះ ជា​សេចក្ដី​ប្រយោជន៍​ធំដល់​កល្យាណ​សប្បុរស​ទាំង​អស់​គ្នា ខ្ញុំ​សូម​អធិប្បាយ​ជា​បែប​ខ្លី​ៗ អំពី​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា ក្នុង​នគរ​កម្ពុជា​យើង​នេះ
បពិត្រ​សាធុ​ជន​ទាំង​ឡាយ សាសនា​​ព្រះ​ឈ្នះមារ​ជា​ម្ចាស់​ក្នុង​បូរី​យើង​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ពុំ​បាន​រុងរឿង​វិសេស​ប៉ន្មាន​ទេ ព្រះ​ពុទ្ធសាសនា​ដែល​បាន​ថ្កុងថ្កើង​រុងរឿង​ឡើង​ដោយ​សារ​តែ​ពុទ្ធិបរិស័ទ​ឈឺ​ឆ្អាល​ជួយ​ឧបត្ថម្ភ​គាំ​ទ្រ គោរព​ប្រតិបត្តិ​ធម៌​និង​វិន័យ ត្រឹម​ត្រូវ​ត្រង់​តាម​ពុទ្ធោវាទ សម​នឹង​សេចក្ដី​ដែល​មាន​ក្នុង​បច្ឆុមពុទ្ធវចន​ ដែល​ព្រះ​អណាវរញាណ​បាន​ប្រារព្ធ ចំពោះ​នឹង​ព្រះ​អានន្ទ នៅ​ក្នុង​នគរ​កុសិនារា
ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​សង្ស័យ​ណាស់ ហេតុដូចម្ដេច​បាន​ជា​នគរ​ខ្មែរ​យើង សាសនា​ព្រះ​ភគវន្តមុនី​សាស្ដា​ពុំ​បាន​ប្រសើរ​ប៉ុន្មាន តាម​សេចក្ដី​អត្តកាត់​ប្រមាណ​ស្មាន​របស់​ខ្ញុំ យល់​ឃើញ​ថា ដូច​នេះ
ប្រការ - ពួក​ប្រាជ្ញរាជ​បណ្ឌិត​ជាតិ​ខ្មែរ​មាន​តិច​ណាស់
ប្រការ - ពួក​ប្រាជ្ញ​រាជ​បណ្ឌិត​នោះ ពុំ​មាន​ធម៌​សាមគ្គី​សម​គ្គារស​អាស្រ័យ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ក្នុង​កិរិយា​សម្ដែង​ចែង​អធិប្បាយ​ផ្សាយ​ធម៌​នឹង​វិន័យ
ប្រការ - ពុទ្ធសាសនិក​ជន​មាន​លទ្ធិ មាន​ប្រកាន់​អួត​អាង​ថា​ខ្លួន​សិក្សា​ធម៌​វិន័យ​ត្រឹម​ត្រូវ​ហើយ តាម​បង្គាប់​របស់​គ្រូ​អាចារ្យ​អំពី​ដើម​រៀង​មក
ប្រការ - ពុទ្ធសាសនិក​ជន​នោះ បែក​ទៅ​ជា​ពួក​ជា​កង​ជា​និកាយ ពុំ​មាន​ចិត្ត​វិស្សារាប់​អាន​គ្នា ហេតុ​ទាំង ប្រការ​នេះ​ជា​ប្រធាន ធ្វើ​ឲ្យ​សាសនា​ព្រះ​អនា​វរញាណ​ពុំ​ចម្រើន​កើន​ឡើង​ឲ្យ​ជា​ភិយ្យោភាព​ក្រៃលែង​តទៅ​ទៀត​បាន
សប្បុរស​គប្បី​យល់​ថា​តម្រិះ​វិជ្ជា កើត​មាន​មក​អំពី​សូត្រ​រៀន​ដូច​មាន​បូរាណ​ភាសិត​មួយ​ថា ចេះ​មក​ពី​រៀន មាន​មក​ពី​រក​ក្នុង​នគរ​ខ្មែរ​យើង​មាន​​សាលា​បរិយត្តិ​បាលី​មួយ ជា​ទី​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ប្រាជ្ញ​បរិបូណ៌​ច្រើន​ឡើង ដើម្បី​នឹង​បាន​ជួយ​ពត់​តម្រង់​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា ព្រះ​វិន័យ​បិដក​សឹង​មាន​ក្នុងមន្ទីរ​នោះ​គ្រប់​គ្រាន់​ល្មម​ប្រើ​ការ​បាន​ដោយ​ងាយ​ស្រួល​ណាស់ គួរ​យើង​ទាំងអស់​គ្នា​សូត្រ​រៀន​ព្រះ​បរិយត្តិ​ឲ្យ​ចេះ​ដឹង ប្រឹង​ជួយ​សាលា​បាលី​ដែល​ជា​អាយុ​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា ជា​រាជ​កេរ្តិ៍​របស់​ព្រះ​ករុណា​បរម​រាជា​នុកោដ្ឋ​ជា​ម្ចាស់​ជីវិត​យើង បុប្ផា​ផ្កា​ទាំង​ឡាយ​ស្រស់​ល្អ​ស្រួល​ក្នុង​វេលា​ដែល​ដើម​រុក្ខា​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ បើ​ប្រសិន​ណា​ជា​ដើម​រុក្ខា​ត្រូវ​កំដៅ​ព្រះ​អាទិត្យ​ខ្លាំង​បេក ស្លាប់​ទៅ​កាល​ណា​បុប្ផា​ទាំង​ឡាយ​នោះ នឹង​ស្រពោន​ស្រទន់​ស្លោក​រុសរាយ​លើ​បថវីថាន​ពុំ​ខាន បាន​សេចក្ដី​គណនា​ឧបមា​បីដូច​ជា​សាលា​បរិយត្តិ បើ​ពុំ​បាន​រុង​រឿង​តទៅ ព្រះ​ពុទ្ធសាសនា​ក៏​សឹង​វិនាស​បន្តិច​ម្ដង​ៗ​ពី​នគរ​ខ្មែរ​យើង ហេតុ​យើង​គប្បី​ពិចារណា​ឲ្យ​បាន​ផូរផង់​ឆ្ងាយ​ទូលាយ នឹង​បាន​ឃើញ​យល់​នៅ​ប្រយោជន៍​របស់​សាលា​នេះ​បុគ្គល​ណាមួយ​មាន​ចិន្ដា​សទ្ធា​ជួយ​ជ្រំជ្រែង សាលា​បាលី​បុគ្គល​នោះ​ខ្ញុំ​ហាន​ពោល​ថា​បាន ធ្វើ​បដិបត្តិ​បូជា​ដល់​សម្ដេច​ព្រះ​ជិន​ស្រី​ម្ចាស់​លោក
ក្នុង​ច្បាប់​នា​គ្រប់​ប្រទេស​គ្រប់​តំបន់ ដែល​សម្រាប់​ប្រៀន​ប្រដៅ​បណ្ដា​រាស្ត្រ នោះ​គេ​តែង​រំឭក​ដល់​ធម៌​សាមគ្គី​សាមគ្គា គឺ​សេចក្ដី​ព្រម​ព្រៀង​គ្នា​ក្នុង​កិរិយា​ធ្វើ​ការ​និមួយ​ៗ សេចក្ដី​ព្រម​ព្រៀង​គ្នា​នាំ​មក​នូវ​សេចក្ដី​សុខ បណ្ដាល​សេចក្ដី​ចម្រើន​ឲ្យ​កើន​ឡើង ធម៌​នេះ​អ្នក​ប្រាជ្ញ​រាជ​បណ្ឌិត​ក្នុង​ខេមរមណ្ឌល​ពុំសូវ​មាន​ គួរ​ណាស់​គិត​ឃើញ​ថា អាត្មា​អញ​ពុំ​ស្គាល់​ធម៌​វិន័យ​ឲ្យ​បាន​អស់​លក្ខណ​ទេ​មាន​គេ​ឯ​ទៀត​ដែល​គេ​បាន​សិក្សា​ច្រើន​ចេះ​ជាង​អាត្មា​អញ គួរ​អញ​រាប់​អាន​គេ ដើម្បី​នឹង​បាន​សង្គ្រោះ ជួយ​ជ្រោមជ្រែង​ពួក​ខ្លៅ​ល្ងង់​កុំ​ឲ្យ​អវិជ្ជា​មក​គ្រប់​សង្កត់​ពេក អ្នក​ប្រាជ្ញ​ណា​គិត​បែប​នេះ ខ្ញុំ​ពោល​ថា​អ្នក​ប្រាជ្ញ​នោះ​បាន​ធ្វើ​បដិបត្តិ​បូជា​ហើយ​ដល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​បុណ្យ​អនន្តគុណ​ជា​ម្ចាស់​លើ​ត្រៃ​ភព
ពុទ្ធ​សាសនិក​ជន​ទាំង​អស់​សិក្សា​ធម៌​វិន័យ​អំពី​សំណាក់​សាស្តាចារ្យ​ផ្សេង​ៗ គ្នា មាន​គ្រូ​អាចារ្យ​ខ្លះ​ក៏​ចេះ​ធម៌​អាថ៌​ជ្រៅជ្រះ​ជម្រះ​មន្ទិល​សង្ស័យ​បាន មាន​ខ្លះ​ចេះ​ស្ដួច​ស្ដើង ហើយ​ដំកើង​ដំឡើង​ស័ក្ខិ​ខ្លួន​ជា​អ្នក​ចេះ​ដឹង​ពហុសូត្រ ប្រឹង​ប្រដៅ​ឲ្យ​កូន​សិស្ស​ប្រតិបត្តិតាម​ក្បួន​ខ្នាត​កម្លៅ​របស់​ខ្លួន​ជួន​ត្រូវ​ជួន​ខុស ចំណែក​ខាង​កុលបុត្រ​វិញ ក៏​ប្រឹង​ប្រែង​ជឿ​គ្រូ​អស់​ពី​ពោះ អួត​ប្រាប់​គេ​ថា​គ្រូ​អាត្មា​ចេះ​នាស់ ជួន​កាល​ប្រព្រឹត្ត​លើ​ខុស​បង់ ប្រកាន់​ថា​ជា​ត្រូវ​តម្រូវ​តាម​ឱវាទ​គ្រូ​បាធ្យាយ កុល​បុត្រ​ធ្វើ​បែប​នេះ កុល​បុត្រ​នោះ ឈ្មោះ​ហៅ​ថា​ ធ្វើ​បញ្ញា​ពុំ​ឲ្យ​មាន​រស្មី ហៅ​ថា​មនុស្ស​គ្មាន​តេជ​ក៏​បាន កុបុត្រ​ទាំង​អស់​គ្នា​ត្រូវ​គិត​ឲ្យ​ឃើញ​ថា ពាក្យ​ឯណា ដែល​ពោល​ទៅ​ហើយ​នាំ​នៅ​សេចក្ដី​សុខ​ដល់​រូប​អ្នក​ដទៃ នឹង​រូប​អាត្មា ពាក្យ​នេះ​ជា​ពាក្យ​ត្រូវ កិរិយា​ធ្វើ​ទាន​សីល​ភាវនា​ឯ​ណា​១​ដែល​ត្រឹម​ត្រូវ​តាម​ពុទ្ធ​បញ្ញត្តិ នឹង​ពុទ្ធានុញ្ញាត គ្មាន​ច្រឡំ​ច្រឡូក​នឹង​សាសន៍​ដទៃ កិរិយា​នោះ​ហៅ​ថា​របស់​ពុទ្ធបរិស័ទ​ពិត​ប្រាកដ កុលបុត្រ​ណា​គិត​ឃើញ​ដូច​នេះ​ កុលបុត្រ​នោះ​ខ្ញុំ​ពោល​ថា បាន​ធ្វើ​បដិបត្តិ​បូជា​ដល់​ព្រះ​បរម​គ្រូ​លោក​នាថ​សាស្តា​លើ​ទេវតា​មនុស្ស​យក្ស​ទាំង​ឡាយ
កុលបុត្រ​អួត​អាង​​ប្រកាន់​ដោយ​រៀង​ខ្លួន​​នៅ​គ្រូ​អាចារ្យ​នាំ​បំបែក​ទៅ​ជា​ពួក ម្លោះ​ហើយ​សាមគ្គី​សាមគ្គា​មាន​ទៅ​ដោយ​ពួក​ ដោយ​កង​ដូច​ជា​បណ្ដា​រាស្ត្រ​ចិន មិន​ទួទៅ​មិន​ចេះ​ស្រឡាញ់​រាប់​អាន​អ្នក​នៅ​ក្នុង​ម្លប់​សាសនា​ជា​មួយ ធ្វើ​បែប​នេះ​ហៅ​ថា​មនុស្ស​ពុំ​ចេះ​ស្រឡាញ់​ជាតិ បើ​ប្រសិន​ណា​ជា​យើង​នាំ​គ្នា​ធ្វើ​តាម​ទំនើង​ចិត្ត​របស់​យើង​ដូច​នេះ​ត​រៀង​ទៅ ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា​​នឹង​វិនាស​អន្តរាយ​ដោយ​ស្នាដៃ​របស់​យើង​ពុំ​ខាន ខ្ញុំ​សូម​លើក​យក​វត្ថុ​និទាន​មួយ​មក​អធិប្បាយ​ជូន​មហា​សប្បុរស​ទាំង​អស់​គ្នា គ្រាន់​ជា​ទីសណ្ដាប់​គិត​ត​ទៅ​កាល​ក្រោយ​ៗ​ទៀត
សេចក្ដី​អធិប្បាយ​ថា កាល​ពី​អតីត​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង​ទៅ​ហើយ​មាន​ពាណិជ្ជ ១០០ នាក់ នាំ​ទំនិញ​ទៅ​លក់ បើក​ភត្រា​ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់​នគរ​មួយ លុះភេត្រា​បាន​ដល់​កណ្ដាល​មហា​សមុទ្រ​កាល​ណា ក៏​កើត​ហេតុ​វិវាទ​ឈ្លោះ​គ្នា ក្នុង​វិធី​គិត​ប្រាក់​ចំណូល​ចំណាយ ម្លោះ​ហើយ​ពួក​ពាណិជ្ជ​ក៏​ពុំ​បាន​សេចក្ដី​សុខ​រៀង​ខ្លួន​ឡើយ ខ្លះ​ចូល​ចិត្ត​ថា គួរ​នាំ​ទំនិញ​បក​ត្រឡប់​មក​គេហដ្ឋាន​វិញ​ខ្លះ​ថា​គួរ​នាំ​ទំនិញ​ទៅ​លក់​ឲ្យ​ងស់​សិន​ទើប​នឹង​គិត​គ្នា​ជា​ក្រោយ​ទៀត ប្រកែក​ជជែក​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ទោស​គឺ​ខឹង​ក៏​មាន​ឡើង​រាល់ខ្លួន អ្នក​ខ្លះ​ស្ទុះ​ទៅ​សម្រូត​ក្ដោង​ផ្ដាច់​ខ្សែ​សាវ អ្នក​ខ្លះ​ចែវ​ភេត្រា​ទៅ​កាន់​ខាង​មុខ អ្នក​ខ្លះ​ចែវ​ចំពោះ​ថយ​មក​ក្រោយ ភេត្រា​ទៅ​ណា​ពុំ​រួច លុះ​ព្រះ​អាទិត្យ​ជិត​អស្ដង្គត់​វេលា​ណា ព្ធ​ដ៏កាល​​នោះ​មាន​វាយោ​ពាយុ​១​យ៉ាង​ធំ មក​បក់​ផាត់​សំពៅ​នោះ​ធ្លុះ​ធ្លាយ​លិច​ទៅ ឯ​ពួក​ពាណិជ្ជ​ទាំង ១០០ នាក់ ក៏​បាន​ទៅ​ជា​ចំណី​របស់​ត្រីឆ្លាម​ថ្ករពិន្ទ​ក្នុង​មហា​សមុទ្រ​ជ្រៅ
សប្បុរស​ស្ដាប់​រឿង​នេះ​ចុះ ឯ​សំពៅ​នោះ​មាន​ឧបមា​បីដូច​​ជា​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា ពួក​ពាណិជ្ជ​ទាំង ១០០ នាក់ ដូច​ជា​ពុទ្ធសាសនិកជន​រាល់​គ្នា បញ្ជី​ដូច​ជា​កិរិយា​ប្រតិបត្តិ​ដល់​ធម៌​នឹង​វិន័យ បើ​ប្រសិន​ណា​ជា​យើង​គ្មាន​សេចក្ដី​រាប់​អាន​គ្នា​ពឹង​គ្នា រក​គន្លង​ពិត​របស់​ពុទ្ធភាសិត ប្រព្រឹត្ត​តែ​គិត​រក​ហេតុ​ថ្កើង​រឿង​សាសនា​ព្រះ​សាក្យមុនីគោតម​បរម​គ្រូ នឹង​វិនាស​ឆាប់​ដូច​ជា​ភេត្រា​របស់​នាយ​ពាណិជ្ជ ឯ​រូប​អាត្មា​យើង​រក​សេចក្ដី​សុខ​បាន​មក​ពី​បទ​ណា ក្នុង​ឥធលោក​និង​បរលោក​នាយ យើង​សោយ​ទុក្ខ​វេទនា​ដូច​ពាណិជ្ជ ក្នុ​ពោះ​សត្វ​ត្រី​ក្នុង​សមុទ្រ
ខ្ញុំ​ពន្យល់​អំពី​របៀប​ធ្វើ​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា ឲ្យ​ចម្រើន​ឡើង​ពុំ​ទាន់​បរិបូណ៌​អស់​សេចក្ដី​នៅ​ឡើយ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​សូម​សមតិ​ចាត់​ថា​ជា​ចប់​ចុះ តាម​សម័យ​ខ្ញុំ​មាន​ពេល​ខ្លី​ពេក​ណាស់ ប៉ុន្តែ​មុន​ឈប់​អធិប្បាយ​នេះ ខ្ញុំ​សូម​ធ្វើ​បណាម​១ រំឭក​ដល់​ព្រះ​ករុណា​ស៊ីសុវត្ថិ៍​បរមរាជានុកោដ្ឋ និង​ដល់​គុណ​វិសេស​របស់​ព្រះ​រាជ​បណ្ណាល័យ​ជា​បទ​ឃ្លោង​ខាង​ក្រោម​នេះ
អហំ​តាំង​ថា ខ្ញុំ​សូម​បង្គំ​ដោយ​ហត្ថា ដល់​ព្រះ​មហាករុណា​ក្សត្រ ខត្តិយាស៊ីសុវត្ថិ៍ បរមរាជានុកោដ្ឋ ព្រះ​ទ័យ​សោត​ល្អ​​សែន​ថ្វាត់ ព្រះ​បញ្ញា​ថ្លា​ក្ដាត់ បាន​ចាត់​ចែង​តែង​សាសនា បង្កើត​បណ្ណាល័យ ជា​និស្ស័យ​នៃ​បណ្ដា ពុទ្ធ​បរិសទ្យា នាំ​បញ្ញាញាណ​សម្ភារ ព្រះ​រាជបណ្ណាល័យ​វិស័យ​ក្រៃ​ក្រពារ​នា ផ្សាយ​ធម៌​វិន័យា កើន​លាភាជនទាំង​ឡាយ ប្រៀប​ធៀប​ដូច​ព្រះ​ច័ន្ទ្រ​រះ​ចាក់​ស្បាន់​ស្រស់​ក្បស់​ក្បាយ កណ្ដាល​ស្រុក​យើង​អាយ កើត​សប្បាយ​កាយមុហិមា កំចាត់​បំបាត់​សោក ទាំង​ងងុយ​ងោក​រោគ​អវិជ្ជា ចេះ​ស្គាល់​ដល់​ធម្មា វិន័យ​ត្រឹម​ត្រូវ​ត្រង់ សាសនា​ព្រះ​សម្ពុទ្ធ ចៅចោម​ម្កុដ​ល្អ​កន្លង នឹង​បានធំ​ចម្បង ដូច​បំណង​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​កបដួងទ័យា ជួយព្យាបាល​បណ្ណាល័យ ទិញ​សៀវភៅ​សូត្រ​រៀន ទុក​ទូន្មាន​ប្រៀន​ដួង​ចៃ ឲ្យ​ស្គាល់​រាល់​តម្លៃ វចន​ថ្លៃ​ព្រះ​សាស្ដា​ សព្វ​ទុក្ខ​នឹង​សព្វ​លោក ទាំង​សព្វរោគ​ដ៏​ហាន​ក្លា កុំ​បី​ពាល់​កាយ ដល់​មហា​ជន​រាល់​អង្គ ទេវតា​ក្នុង​លោក​ធាតុ សូម​ខ្មី​ឃ្មាត​ឆ្លៀត​តម្រង់ ធ្វើ​សាសនា​ឲ្យ​ត្រង់ ត្រូវ​គន្លង​ទំនង​ខ្នាត ធ្វើ​ចិត្ត​អស់​សត្វ​លោក ពុំ​ស្មោក​គ្រោក​ខំ​ឱហាត រៀន​សូត្រ​សិល្ប៍​សាស្ត្រ សង្វាត​គិត​ការ​ល្អ​ហើយ

No comments:

Post a Comment