Drop Down menu

Phin Hen

Phin Hen
រីករាយដែលបានជួបអ្នកម្តទៀត។ អ្នកមិនគ្រាន់តែជាអ្វីដែលអ្នកបានគិតនោះទេ តែអ្នកប្រសើរជាងអ្វីដែលអ្នកបានគិត

Sunday, March 18, 2012

ធម្មាទាស​កថា


ធម្មាទាសកថា
ព្រះ​បាឡាត់​ឧត្ដម​លិខិត សុង - ស៊ីវ វត្ត​លង្កា ភ្នំពេញ
ទេសនា​ដាក់​វិទ្យុ​ប្រទេស​កម្ពុជា កាល​ពី​ថ្ងៃ កើត ខែ​ជេស្ឋ ឆ្នាំ​ជូត សំរិទ្ធីស័ក
. . ២៤៩១ ( - - ៤៩)
នមោ តស្ស ភគវតោ អរហតោ សម្មាសម្ពុទ្ធស្ស
សូម​នមស្ការ ចំពោះ​ព្រះ​ភគវន្តមុនី អរហំ​សម្មា​សម្ពុទ្ធ ព្រះ​អង្គ​នោះ (ព្រម​ទាំង​ព្រះ​ធម៌ នឹង​ព្រះ​សង្ឃ​ដោយ​គោរព)
វេលា​នេះ អាត្មាភាព​សូម​សំដែង​នូវ​ធម្មបរិយាយ​ឈ្មោះ ធម្មាទាសៈ "ធម៌​ដូច​កែវ​ឆ្លុះ" ដែល​ព្រះ​សម្មា​សម្ពុទ្ធ​ទ្រង់​សំដែង មាន​នៅ​ក្នុង​សុត្តន្តបិដក គម្ពីរ​ទីឃនិកាយ មហា​វគ្គ ជា​ធម្មស្សវនាការ ដូច​តទៅ​នេះ
ធម្មបរិយាយ​ឈ្មោះ ធម្មាទាសៈ នេះ​មាន យ៉ាង​គឺៈ
.- ពុទ្ធេ អវេច្ចប្បសាទោ សេចក្ដី​ជ្រះ​ថ្លា​មិន​ញាប់ញ័រ​ក្នុង​ព្រះ​ពុទ្ធ
.- ធម្មេ អវេច្ចប្បសាទោ សេចក្ដី​ជ្រះ​ថ្លា​មិន​ញាប់ញ័រ​ក្នុង​ព្រះ​ធម៌
.- សង្ឃេ អវេច្ចប្បសាទោ សេចក្ដី​ជ្រះ​ថ្លា​មិន​ញាប់ញ័រ​ក្នុង​ព្រះ​សង្ឃ
.- អរិយកន្តសីលំ សីល​ជា​ទី​គាប់​ចិត្ត​របស់​អរិយ​បុគ្គល
ធម៌​ទាំង យ៉ាង​នេះ​តែង​មាន​ក្នុង​អរិយ​បុគ្គល, ជា​ធម៌​ជាន់​ខ្ពស់​ដូចជា​គ្រឿង​សំរាប់​ឆ្លុះ​មើល​គតិ​នឹង​បរលោក របស់​ខ្លួន​នឹង​បុគ្គល​ដទៃ​ឬ​ថា​សំរាប់​ឆ្លុះ​មើល​នូវ​ចុតិ​នឹង​បដិសន្ធិ​ក៏​បាន

អធិប្បាយ
តាម​ពិត ធម្មាទាស​កថា​នេះ ព្រះ​សឹក្យមុនី​សម្ពុទ្ធ​ទ្រង់​សំដែង​ក្នុង​មហា​បរិនិព្វានសូត្រ ចំពោះ​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​ថាៈ "ម្នាល​អានន្ទ ! សត្វ​គឺ​មនុស្ស​ដែល​ធ្វើ​មរណកាល​ដោយ​ហេតុ​ណា ហេតុ​នោះ​មិន​ជា​អស្ចារ្យ​ទេ ព្រោះ​កាល​បើ​មនុស្ស​នោះ ធ្វើ​រមណកាល​ហើយ អ្នក​ទាំងឡាយ​មុខ​ជា​នឹង​ម​រក​តថាគត ហើយ​សួរ​នូវ​ដំណើរ​នោះ, ម្នាល​អានន្ទ ! នេះ​ជា​សេចក្ដី​លំបាក​ដល់​តថាគត​ណាស់" ហើយ​ទ្រង់​សំដែង​តទៅ​ទៀត​ថា "ម្នាល​អានន្ទ ! ព្រោះ​ហេតុ​នោះ អរិយ​សាវ័ក​ប្រកប​ដោយ​ធម្មចរិយា​ណា កាល​បើ​ប្រាថ្នា​នឹង​ព្យាករ ក៏​គប្បី​ព្យាករខ្លួន​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​បាន​ថា អាត្មា​អញ​អស់​នរក​ហើយ អស់​កំណើត​តិរច្ឆាន​ហើយ អស់​អបាយ​ទុគ្គតិវិនិបាត​ហើយ អាត្មា​អញ​ជា​សោតាបន្ន​បុគ្គល លែង​ធ្លាក់​ចុះ​ហើយ ជា​បុគ្គល​ទៀង មាន​សេចក្ដី​ត្រាស់​ដឹង​ទៅ​ខាង​មុខ ដូច្នេះ តថាគត​នឹង​សំដែង​នូវ​ធម្មបរិយាយ​នោះ​ឈ្មោះ ធម្មាទាសៈ (ធម៌​ដូចជា​កែវ​ឆ្លុះ)
ធម្មបរិយាយ​ទី - ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​បរម​គ្រូ​ទ្រង់​សំដែង​ថាៈ អរិយ​សាវ័ក​ប្រកប​ដោយ​សេចក្ដី​ជ្រះ​ថ្លា​មិន​ញាប់ញ័រ​ក្នុង​ព្រះ​ពុទ្ធ​ថាៈ ឥតិបិសោ ភគវា អរហំ ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ​អង្គ​នោះ​ទ្រង់​ឆ្ងាយ​ចាក​កិលេស​ហើយ សម្មាសម្ពុទ្ធោ ទ្រង់​ត្រាស់​ដឹង​ដោយ​ព្រះ​អង្គ​ឯង​ដោយ​ប្រពៃ វិជ្ជាចរណសម្បន្នោ ទ្រង់​បរិបូណ៌​ដោយ​វិជ្ជា​នឹង​ចរណៈ សុគតោ ទ្រង់​ដល់​ណូវ​សុន្ទរស្ថាន លោក​វិទូ ទ្រង់​ជ្រាប​ច្បាស់​នូវ​ត្រៃលោក អនុត្តរោ ទ្រង់​ប្រសើរ​ដោយ​សីលាទិគុណ បុរិសទម្មសារថិ ទ្រង់​ទូន្មាន​នូវ​បុតស​ដែល​គួរ​ទូន្មាន​បាន សត្ថា ទេវមនុស្សានំ ទ្រង់​ជា​គ្រូ​នៃ​ទេវតា​នឹង​មនុស្ស​ទាំងឡាយ ពុទ្ធោ ទ្រង់​ត្រាស់​ដឹង​នូវ​អរិយ​សច្ចធម៌ ភគវា ទ្រង់​លែង​វិល​ត្រឡប់​មក​កាន់​ភព​ថ្មី​ទៀត, ព្រះ​អរិយ​បុគ្គល​ទាំងឡាយ​មាន​មនោសញ្ចេតនា​ជ្រះថ្លា​ចំពោះ​ព្រះ​ពុទ្ធគុណ​ទាំង ១០ នេះ ពុំ​មាន​រំភើប​ញាប់ញ័រ​ឡើយ, នេះ​ជា​ធម្មាទាសៈ​ទី
ឯ​ព្រះ​ពុទ្ធគុណ​ទាំង ១០ នេះ បើ​បំព្រួញ​ឲ្យ​ខ្លី​មក​នៅ​ត្រឹម​តែ គឺ - បញ្ញា​គុណ សំដៅ​យក​ការ​ត្រាដ់​ដឹង​នូវ​មគ្គញ្ញាណ ដែល​ជា​ទីតាំង​នៃ​សព្វញ្ញុត​ញ្ញាណ​នឹង​ញាណ​ដ៏​សេស មាន​ចតុវេសារជ្ជ-ញ្ញាណ, ទសពលញ្ញាណ​នឹង​អនាវរញ្ញាណ ជាដើម ដែល​ជា​ហេតុ​ឲ្យ​សម្រេច​គុណ​ដល់​សព្វ​សត្វ
- វិសុទ្ធិគុណ សំដៅ​យក​សេចក្ដី​បរិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ​អង្គ បាន​ដល់​ការ​លះបង់​នូវ​កិលេស​ព្រម​ទាំង​វាសនា​ដាច់​ស្រឡះ ទោះបី​លោក​ធម៌​ទាំង ប្រការ​កើត​ឡើង​ចំពោះ​ព្រះ​អង្គ ក៏​ទឹក​ព្រះទ័យ​របស់​ព្រះ​អង្គ​មិន​ញាប់ញ័រ​ឡើយ
- ករុណាគុណ បាន​ដល់​សេចក្ដី​អាណិត​អាសូរ​ដល់​ពួក​សត្វ​ដែល​កំពុង​ក្ដៅក្រហល់​ក្រហាយ​អន្ទះអន្ទែង​ដោយ​ភ្លើង​ទុក្ខ ភ្លើង​កិលេស ជ្រមុជ​ឈ្លក់​នៅ​ក្នុង​សមុទ្រ​គឺ​សង្សារ រងទុក្ខ​វេទនា​រក​ទី​បំផុត​គ្មាន ទ្រង់​មាន​ព្រះ​ទ័យ​ប្រាថ្នា​នឹង​ស្រោចស្រង់ លើក​ស្ទួយ​សត្វ​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​រួច​អំពី​ទុក្ខ​វេទនា​នោះ
គុណ​ទាំង​បី​នេះ ជា​ទី​ប្រជុំ​ចុះនៃ​គុណ​ទាំង ១០ គឺ សម្មា​សម្ពុទ្ធោ , វិជ្ជាចរណសម្បន្នោ , លោក​វិទូរ , បី​នេះ​សង្គ្រោះ​ចូល​ក្នុង​បញ្ញាគុណ អរហំ , សុគតោ , អនុត្តរោ , បី​នេះ​សង្គ្រោះ​ចូល​ក្នុង​វិសុទ្ធិគុណ បុរិសទមមសារថិ , សត្ថាទេវមនុស្សានំ , ពុទ្ធោ , ភគវា បួន​នេះ​សង្គ្រោះ​ចូល​ក្នុង​ករុណាគុណ
ម្យ៉ាង​ទៀត​គុណ​ទាំង​បី​នេះ បើ​បំព្រួញ​ឲ្យ​ខ្លី​មក​ទៀត​នៅ​ត្រឹម​តែ​ពីរ គឺ អត្តហិតគុណ , បរហិតគុណ , គុណ​ទាំង​ពីរ​នេះ​ជា​ទី​ប្រជុំ​ចុះ​នៃ​គុណ​ទាំង ១០ គឺ អរហំ , សម្មាសម្ពុទ្ធោ , វិជ្ជា​ចរណសម្បន្នោ , សុគតោ , លោក​វិទូ , ប្រាំ​នេះ​ជា​អត្តហិតគុណ​ព្រះ​គុណ​ជា​ប្រយោជន៍​ចំពោះ​ព្រះ​អង្គ អនុត្តរោ , បរិសទម្មសារថិ , សត្ថាទេវមនុស្សានំ , ពុទ្ធោ , ភគវា , ប្រាំ​នេះ​ជា​បរហិតគុណ ព្រោះ​គុណ​ជា​ប្រយោជន៍​ចំពោះ​សត្វ​ដទៃ
ធម្មបរិយាយ​ទី - ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​បរម​គ្រូ​ទ្រង់​សំដែង​ថា អរិយ​សាវ័ក​ប្រកប​ដោយ​សេចក្ដី​ជ្រះ​ថ្លា មិន​ញាប់ញ័រ​ក្នុង​ព្រះ​ធម៌​ថា ស្វាក្ខាតោ ភគវតា ធម្មោ ធម៌​ដែល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​សំដែង​ហើយ​ដោយ​ប្រពៃ សន្ទិដ្ឋិកោ ធម៌​ដែល​អរិយ​បុគ្គល​គប្បី​ឃើញ​ច្បាស់​ដោយ​ខ្លួន​ឯង អកាលិកោ ជា​ធម៌​ឲ្យ​នូវ​ផល​មិន​រង់ចាំ​កាល ឯហិបស្សិកោ ជា​ធម៌​គួរ​នឹង​ហៅ​ថា អ្នក​ចូល​មក​មើល​ដូច្នេះ​បាន ឱបនយិកោ ជា​ធម៌​ដែល​អរិយ​បុគ្គល​គប្បី​បង្អោន​ចូល​មក​ទុក​ក្នុង​ខ្លួន បច្ចត្តំវេទិតព្វោ វិញ្ញូហិ ជា​ធម៌​ដែល​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ទាំងឡាយ​មាន​ឧគ្ឃដិតញ្ញូ​បុគ្គល​ជាដើម គប្បី​ដឹង​ដោយ​ជាក់ច្បាស់​ក្នុង​ចិត្ត​នៃ​ខ្លួន
អរិយ​បុគ្គល​ទាំងឡាយ មាន​មនោសញ្ចេតនា​ជ្រះ​ថ្លា​ចំពោះ​ព្រះ​ធម្មណ​ទាំង នេះ​ពុំ​មាន​រំភើប​ញាប់ញ័រ​ឡើយ, នេះ​ជា​ធម្មាទាសៈ​ទី
ឯ​ព្រះ​ធម្មគុណ​នេះ​បាន​ដល់​បិដក​ទាំង​បី គឺៈ វិន័យបិដក , សត្តន្តដក អភិធម្មបិដក ដែល​ហៅ​ថា​វិន័យបិដក គឺ​កញ្ជើ ឬ​ភាជនៈ​សម្រាប់​ដម្កល់​នូវ​វិភង្គ​ទាំង​ពីរ គឺ ភិក្ខុវិភង្គ នឹង​ភិក្ខុនីវិភង្គ, នឹង​ខន្ធកៈ​ទាំង ២២ មាន​មហា​ខន្ធកៈ​ជាដើម, នឹង​បាតិមោក្ខ​ទាំង​ពីរ​គឺ ភិក្ខបាតិមោក្ខ​នឹង​ភិក្ខុនីបាតិមោក្ខ, ទាំង​បរិវារៈ ១៦ មាន​កត្ថបញ្ញត្តិន្តិវារៈ​ជាដើម ដែល​ព្រះ​ថេរៈ​ទាំងឡាយ​សមោធាន​រួបរួម​ក្នុង​បឋមសង្គីតិ
ដែល​ហៅ​ថា សុត្តន្តបិដក គឺ​កញ្ជើ​ឬ​ភាជន សម្រាប់​ដម្កល់​នូវ​ពុទ្ធវចនៈ ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​និកាយ​ទាំង គឺ ទីឃនិកាយ សង្គ្រោះ​ដោយ​សូត្រ ៣៤ មាន​ព្រហ្មជាលសូត្រ​ជាដើម បជ្ឈិមនិកាយ, សង្គ្រោះ​ដោយ​សូត្រ ២៥២ មាន​មូល​បរិយាយសូត្រ​ជាដើម , សំយុត្តនិកាយ​សង្គ្រោះ​ដោយ​សូត្រ .៧៦២ មាន​ឱឃតរសូត្រ​ជាដើម , អង្គុត្តរនិកាយ​សង្គ្រោះ​ដោយ​សូត្រ ៥៥៧ មាន​ចិត្ត​បរិយាទាន​សូត្រ​ជាដើម , ខុទ្ទកនិកាយ មាន​ប្រភេទ ១៥ មាន​ខុទ្ទកបាឋ​ជាដើម
ដែល​ហៅ​ថា អភិធម្មបិដក គឺ​កញ្ជើ​ឬភាជនៈ សម្រាប់​ដម្កល់​នូវ​ពុទ្ធវចនៈ ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​គម្ពីរ​ទាំង និយាយ​អំពី​ចិត្ត, ចេតសិក, រូប, និព្វាន គម្ពីរ​ទាំង នោះ គឺៈ - ធម្មសង្គណី មាន​គំនរ​ធម៌​ចំនួន ៣០០ (ធម្មក្ខន្ធ), - វិភង្គ មាន ៥០០ ធម្មខក្ខន្ធ, - ធាតុ​កថា​មាន .០០០ ធម្មក្ខន្ធ, - បុគ្គលប្បញ្ញត្តិ មាន .៦០០ ធម្មក្ខន្ធ, - កថា​វត្ថុ មាន ១០០ ធម្មក្ខន្ធ, - យមកៈ មាន .១០០ ធម្មក្ខន្ធ, - មហាបដ្ឋាន មាន .៥០០ ធម្មក្ខន្ធ បិដក​ទាំង​បី​នេះ​មាន​គំនរ​ធម៌​ចំនួន ៨៤.០០០ (ព្រះ​ធម្មក្ខន្ធ) គឺ​ព្រះ​វិន័យបិដក​មាន ២១.០០០ ធម្មក្ខន្ធ, ព្រះ​សុត្តន្តបិដក មាន ២១.០០០ ធម្មក្ខន្ធ, ព្រះ​អភិធម្មបិដក មាន ៤២.០០០ ធម្មក្ខន្ធ
ធម្មបរិយាយ​ទី - ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​ជា​បរម​គ្រូ​ទ្រង់​សំដែង​ថា​ព្រះ​អរិយ​សាវ័ក​ប្រកប​ដោយ​សេចក្ដី​ជ្រះ​ថ្លា មិន​ញាប់ញ័រ​ក្នុង​ព្រះ​សង្ឃ​ថាៈ សុបដិបន្នោ ភគវតោ សាវកសង្ឃោ ពួក​សាវ័ក​របស់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ប្រតិបត្តិ​ដោយ​ប្រពៃ ឧជុបដិបន្នោ ភគវតោ សាវកសង្ឃោ ពួក​សាវ័ក​នៃ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ប្រតិបត្តិ​ដោយ​ត្រង់ ញាយបដិបន្នោ ភគវតោ សាវកសង្ឃោ ពួក​សាវ័ក​របស់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ប្រតិបត្តិ​ដើម្បី​ព្រះ​និព្វាន សាមីចិប្បដិបន្នោ ភគវតោ សាវកសង្ឃោ ពួក​សាវ័ក​របស់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ប្រតិបត្តិ​ដោយ​សម​គួរ យទិទំ ចត្តារិ បុរិសយុគានិ អដ្ឋ បុរិសបុគ្គលា ឯស ភគវតោ សាវកសង្ឃោ ព្រះ​សង្ឃ​ទាំង​នោះ បើ​រាប់​ជា​គូ​នៃ​បុរស​មាន គូ បើ​រាប់​រៀង​ជា​បុរស​បុគ្គល​មាន ពួក នៃ​សាវ័ក​របស់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​នុ៎ះ, អាហុណេយ្យោ លោក​គួរ​ទទួល​នូវ​ចតុប្បច្ច័យ​ដែល​គេ​នាំ​មក​បូជា បាហុណេយ្យោ លោក​គួរ​ទទួល​នូវ​ទក្ខិណា​ទាន អញ្ជលិករណីយោ ជា​បុគ្គល​ដែល​សត្វ​លោក​គប្បី​ធ្វើ​អញ្ជលីកម្ម អនុត្តរំ បុញ្ញក្ខេត្តំ លោកស្ស ជា​បុញ្ញក្ខេត្ត​ដ៏​ប្រសើរ​របស់​សត្វ​លោក អរិយ​បុគ្គល​ទាំឡាយ​លោក​មាន​មនោសញ្ចេតនា ជ្រះថ្លា​ចំពោះ​ព្រះ​សង្ឃ​គុណ​ទាំង នេះ ពុំ​មាន​រំភើប​ញាប់ញ័រ​ឡើយ, នេះ​ជា​ធម្មាទាសៈ​ទី
ឯ​គុណ​ព្រះ​សង្ឃ​ទាំង នេះ បើ​បំព្រួញ​ចុះ​មក​នៅ​ត្រឹម​តែ​ពីរ​យ៉ាង​គឺ អត្តហិតគុណ , បរហិតគុណ , ត្រង់​បទ​ថាៈ សុបដិបន្នោ , ឧជុបដិបន្នោ ញាយបដិបន្នោ សាមីចិបដិន្នោ ទាំង នេះ​ឈ្មោះ​ថា អត្តហិតគុណ ព្រះ​ជា​គុណ​ទំនុក​បំរុង​ដល់​ខ្លួន អាហុណេយ្យោ , បាហុណេយ្យោ , ទក្ខិណេយ្យោ , អញ្ជលិករណីយោ , អនុត្តរំបុញ្ញក្ខេត្តំ​លោកស្ស , ទាំង នេះ​ឈ្មោះ​ថា បរហិតគុណ ព្រោះ​ជា​គុណ​ទំនុក​បំរុង​ដល់​អ្នក​ដទៃ
ធម្មបរិយាយ​ទី - ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​ជា​បរម​គ្រូ​ទ្រង់​សំដែង​ថា​អរិយ​សាវ័ក​ប្រកប​ដោយ​សីល​ជា​ទី​គាប់​ចិត្ត​របស់​អរិយៈ ជា​សីល​មិន​ដាច់, ជា​សីល​មិន​ឆ្លុះ, ជា​សីល​មិន​ពពាល, ជា​សីល​មិន​ពព្រុះ, ជា​សីល​របស់​អ្នក​ជា, ជា​សីល​មិន​ជ្រោក​ជ្រាក​ដោយ​តណ្ហា​នឹង​ទិដ្ឋិ ជា​សីល​ញ៉ាំង​សមាធិ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​បាន, នេះ​ជា​ធម្មាទាសៈ​ទី
អរិយ​បុគ្គល​ទាំងឡាយ​ប្រកប​ដោយ​ធម្មបរិយាយ ឈ្មោះ​ធម្មាទាសៈ​ទាំង នេះ កាល​បើ​លោក​ត្រូវ​ការ​ឆ្លុះ​មើល​នូវ​គតិ​នឹង​បរលោក​របស់​បុគ្គល​ដទៃ នឹង​ខ្លួន​លោក​ក៏​អាច​ព្យាករ​បាន​ថាៈ អាត្មា​អញ​អស់​នរក​ហើយ, អស់​កំណើត​តិរច្ឆាន​ហើយ, អស់​បេត្តិវិស័យ​ហើយ​អស់​អបាយ​ទុគ្គតិវិបាត​ហើយ អាត្មា​អញ​ជា​សោតាបន្ន​បុគ្គល លែង​ធ្លាក់​ចុះ​ហើយ ជា​បុគ្គល​ទៀង មាន​សេចក្ដី​ត្រាស់​ដឹង​ទៅ​ខាង​មុខ
សាធវោ បពិត្រ​សប្បុរស​ទាំងឡាយ ! បើ​សប្បុរស​មាន​មនោសញ្ចេតនា​ប្រាថ្នា​នូវ​សេចក្ដី​សុខ​សេចក្ដី​ចំរើន គួរ​ខំ​ញ៉ាំង​សេចក្ដី​ជ្រះ​ថ្លា​ក្នុង​ព្រះ​រតនត្រៃ គឺ​ព្រះ​ពុទ្ធ, ព្រះ​ធម៌, ព្រះ​សង្ឃ ឲ្យ​សា្ថពរ​មាំមួន​ពុំ​គប្បី​ស្ញើប​រំភើប​ញាប់ញ័រ​ដោយ​វត្ថុធាតុ​ផ្សេង ទាំង​ខំ​ថែ​រក្សា​សីល​របស់​ខ្លួន​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ​គត់មត់​ល្អ ឲ្យ​ជា​សីល​គួរ​ដល់​សេចក្ដី​សរសើរ​របស់​អរិយ​បុគ្គល​ទាំងឡាយ
ដោយ​តេជៈ​នៃ​ធម្មទេសនា​នេះ សូម​ទេវតា​ទាំង​មួយហ្មឺន​លោកធាតុ​ជួយ​ពិភត្តិ​រក្សា​ព្រះ​ប្រិយ​មហា​ក្សត្រ ព្រម​ទាំង​ព្រះ​រាជ​វង្សានុវង្ស សូម​ទ្រង់​ប្រសិទ្ធ​ដោយ​ចតុព្វិធពរ គឺៈ អាយុ, វណ្ណៈ, សុខៈ, ពលៈ បរិបូណ៌​ដោយ​តេជានុភាព​បរិហារ​កម្ពុជ​ប្រទេស ឲ្យ​បាន​លុះ​ដល់​នូវ​ឧត្ដម​គតិ​ដោយ​មុហុត្តកាល​ដ៏​រួសរាន់​សម័យ !
ទាំង​សូម​ពុទ្ធបរិស័ទ​គ្រប់​ជាន់ ដែល​បាន​ប្រតិបត្តិ​តាម​សាសនិក​វិធី ក្រោម​អធិបតេយ្យ​នៃ​ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ ឲ្យ​បាន​ប្រកប​ដោយ​សុខភាព​អនាម័យ​ដ៏​បរិបូណ៌ សម​តាម​អធ្យាស្រ័យ​វត្ថុ​បំណង​កុំបី​ឃ្លាត​ឡើយ !
ចប់

No comments:

Post a Comment