| សុជីវធម៌នៃការបរិភោគអាហារ |
២. កិរិយានឹងដួសចាប់ម្ហូបមកដាក់ក្នុងមាត់ គេពុំដួសឲ្យទាល់តែពេញស្លាបព្រា ទាល់តែហូរហៀរស្រក់សស្រាក់ប្រឡាក់កម្រាលតុនោះឡើយ។
៣. នឹងដាក់ម្ហូបចំណីក្នុងមាត់ គេពុំហាមាត់ឲ្យធំពេកទេ គេពុំលៀនអណ្តាតទទួលអាហារទេ គេពុំងើបក្បាលហើយបានហាមាត់ទទួលអាហារទេ គឺកុំឱនពេក កុំងើបពេក ធ្មេញសោតទៀតក៏មិនត្រូវឲ្យប៉ះនឹងស្លាបព្រាទាល់តែឮសូរឡើយ។
៤. អាហារគឺបាយនិងម្ហូបដែលរាប់ថាមួយមាត់នោះ ពុំមែនញាត់ឲ្យទាល់តែពេញមាត់ប៉ោងថ្ពាល់ទាំងសងខាងនោះឡើយ។
៥. ពុំទាន់ទំពារលេបអស់មួយមាត់ គេពុំត្រូវដាក់ថែមទៅទៀតទេ។
៦. ដៃទាំងពីរដែលលើកដាក់ចុះឡើង គេបង្រួមកែងដៃឲ្យនៅតាមទំហំខ្លួន ពុំឲ្យច្រងេងច្រងាងកួយដៃ ទើសនឹងដៃអ្នកអង្គុយជិតខាងទេ។
៧. អាហារដល់មាត់ហើយ គេមិនស្រូបអាហារឲ្យឮគ្រូកៗទេ គេមិនទំពាឲ្យឮភ្ចប់ៗទេ។
៨. បាយដែលចូកនឹងស្លាបព្រា គេចូកឲ្យល្មមឲ្យមូលត្រកូលក្នុងស្លាបព្រា កុំឲ្យលើកឡើងដាក់ក្នុងមាត់ហើយជ្រុះពីមាត់មកក្នុងចានវិញទេ។
៩. គេមិនយកម្ហូបណាមួយមុខដែលត្រូវមាត់ខ្លួន មកប្រឡាក់បាយដូចញាំ ឬស្រូបបាយដោយទឹកសម្លណាមួយមុខឡើយ។
១០. គេមិនចាប់រំលែកម្ហូបណាមួយមុខឲ្យបានច្រើន មកដាក់ក្នុងចានបាយខ្លួនទេ។
១១. គេមិនបរិភោគតែម្ហូបណាមួយមុខដែលខ្លួនត្រូវមាត់ ឬដែលឆ្ងាញ់ជាងគេនោះទេ។
១២. គេមិនបរិភោគរឡិបរឡប់ញាប់ដៃគ្មានបង្អង់ ឲ្យតែបានឆ្អែតមុនគេនោះទេ។
១៣. គេតែងតែមើលនាយមើលអាយ កុំយឺតពេក កុំញាប់ពេក បើនឹងឈប់ក៏ត្រូវឈប់បន្តៗគ្នា ឬស្មើគ្នាក្នុងវង់ជាមួយគ្នា។
១៤. គេមិនដែលទារថែមតែម្ហូបណាដែលឆ្ងាញ់នោះទេ។ គេត្រូវរអែងអធ្យាស្រ័យដល់អ្នកម្ចាស់ផ្ទះ ក្រែងខ្វះខាតផង។
១៥. គេពុំដែលទាររករបស់ដែលខុសទំនងនោះឡើយ ឬរបស់ដែលគេពុំដាក់ឲ្យ។ បើប្រសិនជាសាបប្រៃយ៉ាងណា គេស៊ូទ្រាំនៅស្ងៀម។
១៦. គេមិនដែលចោលឆ្អឹងត្រី ឬឆ្អឹងអ្វីលើតុបាយសោះទេ គេចោលតែក្នុងកន្ថោរ ឬទុកក្នុងចានបាយរបស់ខ្លួននៅមាត់ចាន ឬនៅជ្រុងចាន។
១៧. គេមិនឲ្យទង្គិចសមស្លាបព្រានឹងចានបាយ ឬចានសម្លឲ្យឮខ្លាំងទេ។
១៨. គេមិនដែលទុកម្ហូបដែលមានឱជារសឆ្ងាញ់នោះ នៅតែនាមុខខ្លួនទេ ត្រូវផ្លាស់ប្តូរកន្លែងម្ហូបខ្លះ ដើម្បីជាការគួរសមដល់លោកអ្នកដែលលូកមិនដល់ ឬដែលពិបាកនឹងឈោងឲ្យដល់។
១៩. កាលណាគេលែងបរិភោគចំអាប គេមិនដែលបរិភោគបង្អែមមុនគេឯងតែម្នាក់ឯងទេ គេរមែងបង្អង់ចាំឲ្យហើយគ្រប់គ្នា ទើបគេបរិភោគឲ្យស្មើគ្នា។
២០. កាលបើបរិភោគហើយមានសាច់ ឬអ្វីមួយចូលសៀតស៊កនៅចន្លោះធ្មេញ គេនឹងចាក់យកចេញលុះត្រាតែឈឺទ្រាំពុំបាន។ បើទ្រាំបានគួរតែកុំអាលចាក់ បើមានភ្ញៀវតុជាមួយគេមិនទាន់លែង កុំឲ្យមានការខ្ពើមរអើមដល់គេ ដែលកំពុងបរិភោគ។ កិរិយាចាក់ធ្មេញនេះ ត្រូវគេយកដៃម្ខាងខ្ទប់មាត់ ឬបាំងមាត់ កុំឲ្យអ្នកដទៃឃើញធ្មេញក្នុងមាត់ និងមាត់ដែលហាឡើងនោះមិនជាទីទស្សនាការដល់ភ្នែកអ្នកទាំងពួង។
២១. កាលបើលែងបរិភោកហើយ ត្រូវប្រមូលសម និងស្លាបព្រាដាក់ផ្ងារទន្ទឹមគ្នានៅកណ្តាលចានបាយ។ យ៉ាងនេះអ្នកបម្រើនឹងដឹងថាយើងឈប់ហើយ។
២២. ឈប់បរិភោគហើយគេមិនដែលលាងដៃក្នុងចានឡើយ គេមិនដែលលាងមាត់ឬខ្ពុរមាត់នៅកន្លែងនោះឡើយ។ គេមិនដែលខ្វល់នឹងចាក់ទឹកលាងគ្រលែងចានបាយឡើយ។
២៣. កាលបើបរិភោគលែងមុនគេ កុំអាលប្រញាប់ជក់បារីបង្ហុយផ្សែងដាក់គេ ដែលកំពុងបរិភោគមិនទាន់រួចនោះ។
២៤. ពេលកំពុងបរិភោគមិនត្រូវខាកស្តោះឡើយ ។ បើកណ្តាស់ឬក្អកទប់មិនបាន ក៏ត្រូវងាកមុខចេញពីតុ ឬយកកូនកន្សែងខ្ទប់មាត់កុំព្រួសបាយ ឬទឹកមាត់ចូលស្ពកបាយឡើយ។
ស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ទំនៀមទំលាប់និងប្រពៃណីខ្មែរ ដោយ ឧកញ៉ាមហាមន្ត្រី ញិក នូវ បោះពុម្ពលើកទី២ ព.ស ២៥០១ គ.ស ១៥៥៨
No comments:
Post a Comment