Drop Down menu

Phin Hen

Phin Hen
រីករាយដែលបានជួបអ្នកម្តទៀត។ អ្នកមិនគ្រាន់តែជាអ្វីដែលអ្នកបានគិតនោះទេ តែអ្នកប្រសើរជាងអ្វីដែលអ្នកបានគិត

Sunday, September 9, 2012

ប្រជុំ​ពាក្យ​គន្លាស់​កាត់​ឬ​បរិវារស័ព្ទ​ខ្មែរ​

PDF បោះពុម្ព អ៊ីមែល
ប្រជុំ​ពាក្យ​គន្លាស់​កាត់​ឬ​បរិវារស័ព្ទ​ខ្មែរ​
បរិវារ​ស័ព្ទ​តើ​អ្វី​ទៅ​ដែល​គេ​ហៅ​ថា​បរិវា​ស័ព្ទ?
បរិវារស័ព្ទ = បរិវារ + ស័ព្ទ គឺ​ជា​ស័ព្ទ​ហែហម ភ្ជាប់​នឹង​ស័ព្ទ​ដើម​ក្នុង​ចំណោម​សមាសនាម​នីមួយៗ​ ប្រៀប​ធៀប​ដូច​ជា​បរិវារ​​ ដើម្បីសម្រួល​សម្តី​និយាយ និង​ប្រគំ​ស្នូរ​សំឡេង​ពិរោះ ផ្តួល​តាម​សំឡេង​ស័ព្ទ​ដើម ឲ្យ​មាន​សភាព​ជាប់​ចុង​ជួន​ សម្រួល​ដល់​ត្រចៀក​អ្នក​ស្តាប់​នោះ​ម្យ៉ាង​ដើម្បី​ជាគុណ​ស័ព្ទ​ពន្យល់​យ៉ាង​ ច្បាស់​នូវ​លក្ខណៈ ឬ​គុណ​សម្បត្តិ​នៃ​ពាក្យ​ដើម​នោះ​ទៀត​ផង។
កញ្ជក់​កញ្ជែងៈ ចាប់​ទាញ​កន្ត្រាក់​ដោយ​ឥត​គួរ​ប្រណី។ បរិវារស័ព្ទៈ កញ្ជែង​ដោយ​ឥត​កោត​ក្រក់​ គឺ​កញ្ឆក់​ដោយ​ឥត​កោត​ក្រែង​។
កណ្តោច​កណ្តែងៈ ត្រមោច​ឯក​ឯង​ក្នុង​ទី​ស្ងាត់។ បិរវារស័ព្ទៈ កណ្តែង​តែ​ម្នាក់​អោច គឺ​កណ្តោច​តែ​ម្នាក់​ឯង។
កម្ទេច​កម្ទីៈ កម្ទី​ជា​ធូលិច គឺ​កម្ទេច​ជា​ធូលី។
កាក់​កបៈ កាក់​គ្រប់​ដំណប​ គឺ​កប​គ្រប់​ដំណាក់។
កៀន​កោះ កោះ​ចន្លៀន​គឺ​កៀន​ចន្លោះ។
កំប្លុក​កំប្លែងៈ កំប្លុក​ថ្លែង គឺ​កំប្លែង​ថ្លុក។
កំព្រី​កំព្រាៈ កំព្រី​ដោយ​ឥត​មេជា គឺ​កំព្រា​ដោយ​ឥត​មេជី។
ក្តី​ក្តាំៈ ក្តាំព្រោះ​ប្រកាន់​រៀង​ខ្លួន​តាម​ចំណី គឺ​ក្តី​ព្រោះ​ប្រកាន់​រៀង​ខ្លួន​តាម​ចំណាំ។
ក្បាច់ក្បូរៈ គេ​ច្រើន​ប្រើ​ពាក្យ​នេះ​ក្នុង​វគ្គ "​មិន​ដឹង​ជា​ក្បាច់​ក្បូរ​អ្វីទេ! ឬ​ចេះ​តែ​ក្បាច់​ក្បូរ​ណាស់" ដែល​យើង​អាច​បក​ស្រាយ​ថាៈ ពុំ​មាន​ការ​ចាំបាច់​អ្វីឡើយ! ឬ​ពុំ​ចាំ​បាច់​ទេ! ដូច្នេះ​បរិវាស័ព្ទ ក្បូរ​អាច​គន្លាស់​បាន​ជា​ពាក្យ ក្បូរ​ចាំ​ដាច់​ គឺ​ក្បាច់​ចាំ​ដូរ។
ក្បាល​ក្បូងៈ ក្បូង​ដូច​លលាដ៏​ដាល​ គឺ​ក្បាល​ដូច​លលាដ៏​ដូង។
ក្មេង​ក្មាងៈ ក្មាង​អ្នក​ជិត​ខេង គឺ​ក្មេង​អ្ន​ជិត​ខាង។
ក្រវេ​ក្រវូៈ ជា​គ្រាម​ភាសា​មាន​ន័យ​ថា​រវល់ ឈឺ​ឆ្អាល។ ក្រវេ​រឿង​របស់​កូ គឺ​ក្រវូ​រឿង​របស់​គេ។
ក្រីក្រៈ ជន​ក្រីក្រ​ជា​ជន​ខ្សត់​ខ្សោយ​លំបាក​ណាស់ មិន​ថា​តែ​សម្បត្តិ​ទេ គឺ​រហូត​ដល់​តំរិះ​វិជ្ជា​ផង​ ។ល។ បរិវារស័ព្ទៈ ក្រី​អប្រ គឺ​ក្រ​អប្រិយ ពោល​គឺ​ជន​ក្រខ្សត់​លំបាក​ដែល​ជា​ជន​មិន​គួរ​ស្រឡាញ់​រាប់​អាន។
ខិត​ខំៈ ខិត​ធ្វើ​ការ​ឲ្យ​អស់​ពី​ចំ គឺ​ខំធ្វើការ​ឲ្យ​អស់​ពី​ចិត្ត។
ខ្ជះ​ខ្ជាយៈ ខ្ជាយ​ជះ​ចោល​ដោយ​រាត់រះ គឺ​ខ្ជះ​ជះ​ចោល​ដោយ​រាត់​រាយ។
ខ្នល់​ខ្នើយៈ ខ្នល់​សម្រាប់​កើយ​ គឺ​ខ្នើយ​សម្រាប់​កល់។
ខ្លាំង​ក្លាៈ ក្លា​គ្រប់ប្រកាំង គឺ​ខ្លាំង​គ្រប់​ប្រការ។
ខ្វល់​ខ្វាយៈ ខ្វាយ​ក្នុង​រូប​កល់ គឺ​ខ្វល់​ក្នុង​រូប​កាយ។ ខ្វាយ​រក​ម​ធ្យោ​បល់ គឺ​ខ្វល់​រក​មធ្យោ​បាយ។
គិត​គូរៈ គូរ​ដើម្បី​ឲ្យ​ធិត គឺ​គិត​ដើម្បី​ឲ្យ​ធូរ។
គំរោះ​គំរើយៈ គំរើយ​ព្រៃ​ផ្សៃ​យ៉ាង​ជម្លោះ​ គឺ​គំរោះ​ព្រៃ​ផ្សៃ​យ៉ាង​ជម្លើយ។
គ្រាំគ្រាៈ ដែល​ចាស់​ណាស់​ ទ្រេត​ទ្រោម ទ្រុឌ​ទ្រោម។ បរិវារស័ព្ទៈ គ្រា​ដោយ​ចាស់​ជរាំ គឺ​គ្រាំ​ដោយ​ចាស់​ជរា។
ឃោរឃៅៈ កាច​ខ្លាំង​ឥត​មេត្តា​ប្រណី។ បរិវារស័ព្ទៈ ឃៅ​ដោយ​ចិត្ត​អាស្រូ គឺ​ឃោរ​ដោយ​ចិត្ត​អាស្រូវ។
ងងឹត​ងងល់ៈ ងងល់​មើល​មិន​យឹត​ គឺ​ងងឹត​មើល​មិន​យល់។
ងរ​ងក់ៈ ងក់​មួយ​សំប៊រ គឺ​ងរមួយ​សំបក់។
ចង្អៀត​ចង្អល់ៈ ចង្អល់​តប់​ប្រមៀត គឺ​ចង្អៀត​តប់​ប្រមល់។
ចាន​ក្បានៈ ក្បាន​គ្នា​តែ​នឹង​ចែ គឺ​ក្បែរ​គ្នា​តែ​នឹង​ចាន។
ចែ​ចង់ៈ ចែ​ល្បូង​ឲ្យ​ព្រម​ដោយ​តាម​ដោយ​ផ្លូវ​ស្នង់ គឺ​ចង់​ល្បួង​ឲ្យ​ព្រម​ ដោយ​តាម ដោយ​ផ្លូវ​ស្នេហ៍។
ចែ​ចូវៈ ចូវ​ដើម្បីបើក​ផ្លែ គឺ​ចែ​ដើម្បីបើក​ផ្លូវ។
ចំណី​ចំណុកៈ ចំណុក​ច្រើន​គ្រប់​ម៉ី គឺ​ចំណី​ច្រើន​គ្រប់​មុខ។
ឆោម​ឆាយៈ ឆាយ​ល្អ​ល្បី​ទៅ​ឆ្ងោម​ គឺ​ឆោម​ល្អ​ល្បីទៅ​ឆ្ងាយ។
ឆ្មើង​ឆ្មៃៈ ឆ្មៃ​វាយ​ឫក​ឲ្យ​មាន​តម្លើង គឺ​ឆ្មើង​វាយ​ឫក​ឲ្យ​មាន​តម្លៃ។
ឆ្លេ​ឆ្លាៈ ឆ្លេ​ដោយ​ស្ទុះ​ហា គឺ​ឆ្លា​ដោយ​ស្ទុះ​ហេ។
ឆ្អែត​ឆ្អន់ៈ ឆ្អន់​គ្រប់​ក្រែត គឺ​ឆ្អែត​គ្រប់​គ្រាន់។
ជាតិ ​ជៅៈ​ រសជាតិ​សំខាន់​ដែល​មាន​ប្រចាំក្នុង​អាហារ ក្នុង​គ្រឿង​បរិភោគ​គ្រប់​ប្រភេទ ឬ​ក្នុង​តម្រេក។ល។ សម្ល​នេះ​មាន​ជាតិ​ជៅ​ណាស់។ បរិវារ​ស័ព្ទ​ជៅ​នេះ​អ្នក​ប្រាជ្ញ​បុរាណ ប្រហែល​ជាមាន​គំនិត​ប្រដូច​ទៅ​នឹង​រស​ជាតិ​ដ៏​សំខាន់ ពិសេស​ជាង​គេ​ក្នុង​លោក ពោល​គឺ រស​ជាតិ​ឆ្ងាញ់​មួយ​ប្រភេទ ក្នុង​តម្រេក ដូច្នេះ​ បរិវារ​ស័ព្ទ ជៅ​នេះ​យើង​អាច​ដោះ​ស្រាយ​បាន​ជា​វគ្គ​មួយ​ថា៖ ជៅ​នៅ​កៀន​ភ្លាត​ គឺ​ជាតិ​នៅ​កៀន​ភ្លៅ ពោល​គឺ​មាន​តែ​រសជាតិ​កន្លែង​នេះ​ហើយ​ដែល​មាន​ឱជា​រស​សំខាន់​ជាង​គេ​ក្នុង​ លោក។
ជ្រុល​ជ្រួសៈ ជ្រួស​ដើរ​ហ៊ុល គឺ​ជ្រុល​ដើរ​ហួស។
ជ្រោម​ជ្រែងៈ ជ្រោម​ដោយ​ចោម​រែង គឺ​ជ្រែង​ដោយ​ចោម​រោម។
ឈូ​ឆរៈ ឆរ​ដោយ​អរអ៊ូ គឺ​ឈូ​ដោយ​អ៊ូ​អរ ឬ​ឆរ​ទៅ​ស្រ៊ូ គឺ​ឈូ​ទៅ​ស្រ។
ញាប់​ញ័រៈ ញាប់​ដោយ​សន្ធ័រ គឺ​ញ័រ​ដោយ​សន្ធប់។
ញញឹម​ញញែមៈ ញញែម​សប្បាយ​ចិត្ត​ដោយ​ផ្អែម​ល្ហឹម គឺ​ញញឹម​សប្បាយ​ចិត្ត​ដោយ​ផ្អែម​ល្ហែម។
ដាច់​ដោចៈ ដោច​ល្ហាច់ គឺ​ដាច់​ល្ហោច ឬ​ដាច់​ហិន​ហោច។
ដំណែ​ដំណឹងៈ ដំណែ​ដោយ​ហូរ​ហឹង​គឺ​ដំណឹង​ដោយ​ហូរ​ហែ។
ឋិត​ថេរៈ ថេរ​បាន​យូរ​ជាកាលកិត គឺ​ឋិត​បាន​យូរ​ជា​កេរកាល។
តាក់​តែងៈ តាក់​ឲ្យ​បាន​ល្អ​ចែង គឺ​តែង​ឲ្យ​បាន​ល្អ​ជាក់។
តឹង​តែងៈ តែង​ឲ្យ​ដូច​ខ្សែ​ខ្លឹង​គឺ​តឹង​ឲ្យ​ដូច​ខ្សែ​ខ្លែង។
តូច​តាចៈ តាច​មែន​តែ​ច្រើន​កូច គឺ​តូច​មែន​តែ​ច្រើន​កាច។ តាច​គ្មាន​អំណូច គឺ​តូច​គ្មាន​អំណាច។
ត្រាណ​ត្រើយៈ ត្រាណ​អវសោយ​ គឺ​ត្រើយ​អវសាន។
ត្រួត​ត្រាៈ ត្រា​មើល​ពិនិត្យ​គួត គឺ​ត្រួត​មើល​ពិនិត្យ​ការ។
ត្អូញ​ត្អែរៈ ត្អែរ​ចែ​ប៉​ប្រូញ គឺ​ត្អូញ​ចែ​ប៉​ប្រែ។
ថ្កុំ​ថ្កើងៈ ថ្កុំ​ឧត្តម​ឧត្តើង គឺ​ថ្កើង​ឧត្តុង្ក​ឧត្តម។
ថ្នាក់​ថ្នមៈ ថ្នាក់​មិន​ឲ្យ​អម គឺ​ថ្នម​មិន​ឲ្យ​អាក់។
ថ្លោះ​ធ្លោយៈ ធ្លោយ​ដោយ​មានការ​បណ្តែត​បណ្តោះ គឺ​ថ្លោះ​ដោយមានការ​បណ្តែត​បណ្តោយ។
ទាក់​ទងៈ ទង​ឲ្យ​ត្រូវ​តាម​ទំនាក់ គឺ​ទាក់​ឲ្យ​ត្រូវ​តាម​ទំនង។
ទូលំ​ទូលាយៈ ទូលំ​ធាយ គឺ​ទូលាយ​ធំ។
ធន​ធានៈ ធាន​ដែល​ជា​សម្បត្តិ​អ្នក​មុន គឺ​ធន​ដែល​ជា​សម្បត្តិ​អ្នក​មាន ពោល​គឺ​សម្បត្តិ​ដែល​គង់​វង់​នៅ​ឬ​កំពុង​ទ្រទ្រង់​នៅ។
ធ្ងន់​ធ្ងរៈ ធ្ងរ​ដូច​នៅ​ក្រោម​គំនន់​ គឺ​ធ្ងន់​ដូច​​នៅ​ក្រោម​គំនរ។
នឹក​នាៈ នា​រក​គ្នី​គ្នឹក​ គឺ​នឹក​រក​គ្នី​គ្នា។
នែប​និត្យៈ និត្យ​ឲ្យ​ជែប គឺ​នែប​ឲ្យ​ជិត។
បន្លែ​បន្លុកៈ បន្លុក​គ្រប់​ម៉ែ គឺ​បន្លែ​គ្រប់​មុខ។
បី​បមៈ បម​ដោយ​ថ្នី គឺ​បីដោយ​ថ្នម។
ប្រែ​ប្រួលៈ ប្រួល​ព្រោះ​មានការ​មិន​ស្រែ គឺ​ប្រែ​ព្រោះ​មានការ​មិន​ស្រួល។
ផូរ​ផង់ៈ ផង់​ដោយ​ត្រចូរ គឺ​ផូរ​ដោយ​ត្រចង់។
ផ្កេក​ផ្តិតៈ ផ្តិត​ស្រឡាញ់​ដោយ​ជាប់​ចេក គឺ​ផ្តេក​ស្រឡាញ់​ដោយ​ជាប់​ចិត្ត។
ពោះ​ពង់ៈ មាន​ផ្ទៃ​ពោះ​ មាន​គ័គ៌។ ពង់​មូល​ធ្លោះ គឺ​ពោះ​មូល​ថ្លុង។
ភ្លើត​ភ្លើនៈ ភ្លើន​សប្បាយ​ភ្លេច​ខ្លួន​ដោយ​ភាន់​ចិត្ត​ក្រអ៊ើន គឺ​ភ្លើន​សប្បាយ​ភ្លេច​ខ្លួន​ដោយ​ភាន់​ចិត្ត​ក្រអើត។
មនុស្ស​ម្នាៈ ម្នា​ចាំ​ការ​ពុះ​ គឺ​មនុស្ស​ចាំការ​ពារ ឬ​ម្នា​ជា​បរិពុះ គឺ​មនុស្ស​ជា​បរិពារ។
មមើ​មមាយៈ មមាយ​និយើ គឺ​មមើ​និយាយ ឬ​មមាយ​រាយ​មើ​ គឺ​មមើ​រាយ​មាយ។
ម៉ឹង​ម៉ាត់ៈ ម៉ាត់​ដោយ​ដាច់​ណឹង គឺ​ម៉ឹង​ដោយ​ដាច់​ណាត់។
យូរ​យាៈ យារ​ហួស​ច្រើន​វេលូរ គឺ​យូរ​ហួស​ច្រើន​វេលា។
យំ​យែកៈ យែក​ស្រុម​ គឺ​យំ​ស្រែក។
រវើ​រវាយៈ រវាយ​និយាយ​ផ្តេស​ផ្តាស​រាយ​មើ គឺ​រវើ​និយាយ​ផ្តេស​ផ្តាស​រាយ​មាយ។
រួស​រាយៈ រាយ​មាត់​យ៉ាង​ពព្រួស គឺ​រួស​មាត់យ៉ាង​ពព្រាយ។
លះ​លែងៈ លះ​គ្នា​ដាច់​ជ្រះ​ស្រឡែង គឺ​លែង​គ្នា​ដាច់​ជ្រះ​ស្រឡះ ឬ​លះ​គ្នា​ដោយ​ដាច់​សង្វែង គឺ​លែង​គ្នា​ដោយ​ដាច់​សង្វាស។
ល្អ​ល្អាច់ៈ ល្អាច់​ដ គឺ​ល្អ​ដាច់។
វាង​វៃៈ វាង​ដោយ​ជំនាញ​យ៉ាង​រហ័ស​ពុំ​មាន​លំអ៊ៃ គឺ​វៃ​ដោយ​ជំនាញ​យ៉ាង​រហ័ស​ពុំ​មាន​លំអៀង។
វិសេស​វិសាលៈ វិសាល​ល្អ​ប្រសើរ​ត្រកេស​ គឺ​វិសេស​ល្អ​ប្រសើរ​ត្រកាល។
សង​សឹកៈ សឹក​តប​វិញ​ដោយ​អំពើ​អាក្រក់​ពន់​ឡង គឺ​សង​តប​វិញ​ដោយ​អំពើ​អា​ក្រក់​ពន្លឹក។
សម​សួនៈ សួន​នឹង​ខ្លំ គឺ​សម​នឹង​ខ្លួន ពោល​គឺ​ឫក​ពារ​សម​តាម​វណ្ណៈ​ខ្លួន មិន​ហួស​ប្រមាណ។
សម្ល​សម្លុកៈ សម្លុក​បង់​ប្រហ​ គឺ​សម្ល​បង់​ប្រហុក។
ស្នេហ៍​ស្នងៈ ស្នង​នៃ​មាស​បែ គឺ​ស្នេហ៍​នៃ​មាស​បង។
ស្បថ​ស្បែៈ ស្បែ​ដោយ​ពាក្យ​សច្ចា​ប្រកាស​ថា​មិន​កត់ គឺ​ស្បថ​ដោយ​ពាក្យ​សច្ចា​ថា​មិន​កែ។
ស្លេក​ស្លាំៈ ស្លេក​ប៉ាំង​ គឺ​ស្លាំង​ពេក។
ហួង​ហែងៈ ហែងសម្បត្តិ​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​អួង គឺ​ហួង​សម្បត្តិ​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​ឯង។
ឡូ​ឡាៈ ឡា​ដោយ​អានាចូរ​ គឺ​ឡូ​ដោយ​អានាចារ។ អានាចារ=កា​រ​ប្រព្រឹត្ត​ខុស​បែប​បទ​សណ្តាប់​ធ្នាប់។
អាចារ្យ​អាចុំៈ អា​ចុំ​លោក​គ្រូ​ខ្ញារ គឺ​អាចារ្យ​លោក​គ្រូ​ខ្ញុំ។

ប្រភពៈ សៀវភៅ​ បរិវារស័ព្ទ​ក្នុង​ភាសា​ខ្មែរ កម្រាស​៣៦០​ទំព័រ និពន្ធ​ដោយ​ ស៊ី​សុវត្ថិ​ ប៉ូរក្ខស៊ី ឆ្នាំ​១៩៧២

No comments:

Post a Comment